„Byt” to jedno z podstawowych słów europejskiej metafizyki. W filozofii Platona pojawia się wielokrotnie w różnych znaczeniach, w tym jako termin techniczny pozwalający na ekspozycję tzw. teorii idei, wyjaśniającej świat i jego naturę. Pojawiło się już w filozofii przedsokratejskiej w ramach poszukiwania „natury rzeczy” i stamtąd zostało przejęte i dookreślone lub nawet na nowo zinterpretowane na gruncie filozofii Platona i Arystotelesa.

Celem niniejszego wystąpienia jest próba rozumienia tego słowa, a właściwie jego desygnatu w filozofii Platona, ograniczając się głównie do wczesnych i średnich dialogów. Chcemy pokazać, że kluczowe rozumienie bytu (to on) bierze początek w filozofii presokratejskiej i że na gruncie Platonizmu jako ousia (istota) zyskuje dotykowo nową treść. Eksplikacja tej treści będzie m.in. przebiegała przez analizę czasownika „być” w formułach „czym (to) jest?” (ti esti) i „(to) czym jest” (ho esti). Przy tej okazji chcemy również podkreślić, że specyfika Platońskiej wykładni bytu obejmuje trzy aspekty: egzystencjalny, tożsamościowy i esencjalny, które w równym stopniu grają tu rolę.