Status duszy indywidualnej na tle hipostatycznej struktury rzeczywistości ukazanej w „Enneadach” Plotyna jawi się jako interesujący problem badawczy. Dusza indywidualna ukazywana jest na planie wertykalnych powiązań Jedna, Umysłu i Duszy wyznaczanych przez prawo trwania-wyjścia-powrotu, w świetle których rozpatrywanie natury duszy ludzkiej zakładać musi odniesienie do wszystkich poziomów bytu i transcendującej go zasady. Dodatkowo zagadnienie duszy indywidualnej nie jest tylko kwestią zakorzenienia antropologii w szerszym kontekście metafizycznym. Dusze indywidualne nie są tylko duszami ludzkimi, a modalności bytowe Duszy hipostazy i gradacja „poziomów” rzeczywistości psychicznej wymaga też uwzględnienia stosunku tego, co indywidualne do tego, co powszechne. Istotnym wydaje się rozważenie tego, co oznacza indywidualność duszy, czy dusza jest osobnym, samoistnym bytem oraz jak można interpretować jej bytowość w kontekście słynnej tezy Plotyna (Enn. IV. 9 [8]. 1. 7—14.), że wszystkie dusze są w istocie jedną (sc. Duszą hipostazą).