W filozofii średniowiecznej, zarówno zachodniej, jak i arabskiej, żydowskiej czy bizantyjskiej wpływ platonizmu nigdy nie ustał, ale zawsze nakładał się na oddziaływanie arystotelizmu, z którym czasem rywalizował, a czasem wchodził w rozmaite związki i wzajemne oddziaływania. Niemniej stale pozostawał obecny, kształtując filozoficzne oblicze tej epoki. Stosunkowo rzadko zatem występował w postaci czystej, częściej w różnych wersjach neoplatonizmu i właśnie w powiązaniu z arystotelizmem. Ślady platonizmu można zobaczyć 1) w teorii idei 2) w koncepcji wielości form 3) w substancjalnym rozumieniu duszy 4) w rozumieniu Absolutu 5) w teorii istnienia 6) w matematycznej koncepcji przyrody 7) rzadziej w koncepcji reinkarnacji.